* Rainy Monday *

Malakas ang ulan.

Sympre kailangan miserable ako sa unang araw ng pagpasok sa trabaho matapos ang mahabang absence dahil sa pesteng sore eyes. Hindi ako magdadala ng payong... dahil...milyon milyong payong na ang naiwala ko kung saan saan. Eh taena.. sino ba ang gustong magdala ng payong???

Iniisip ko pa lang ang tambak ng trabaho sa office.. gusto ko na ulit umabsent. Ako ang reyna ng PROCRASTINATION.. isipin mo yan. Ibig sabihin maliban dun sa mga iniwanan kong trabaho bago ako nagka sore eyes.. meron pang mga panibago ulit na gagawin dahil matagal akong nawala. Sigurado.. pag uwi ko mamaya mananaginip na naman ako ng mga papel na nagsasalita at folders na nanghahabol. At sigurado.. pagbukas ko ng Outlook sa sandaling umupo ako sa cubicle ko ay magmumura ako ng malakas.

At ito pa..hindi pa ako nakakaligo ay tumutunog na ang telepono ko. Isang rep na hindi makakapasok dahil FAMILY EMERGENCY daw. Nang itanong ko kung ano ang emergency.. naoperahan daw ang tatay nya dahil... sa sakit sa bato. WOW. Gaano kaya kalaking bato?? Ang hirap talagang maging Team Leader. Putangina. Lagot na naman ako sa boss ko dahil nawawalan na naman ako ng isang unggoy. Umiinit na naman ang ulo ko. Eh bakit ba ganun?? Ang pakiramdam ko ay dahil sa mabait ako sa kanila.. inaabuso na naman ako. One of these days...mag te terminate na talaga ako ng tao. Ina nila. Pero hindi pa ngayon... understaffed kami.

Papasok na ko... kahit hindi pa ako natutulog. Ilang kape na naman ang lalagukin ko mamaya.. hindi ko alam. Mainit na ang ulo ko.. gudlak na lang sa kanila.