Tag Ulan..

Madrama ang entry na to. But hey, this is honest. Nakakatawa pero totoo..

Eh kamusta naman? Wala akong maisip.. pero kanina habang nasa loob ng banyo.. andami kong gustong isulat. Pero nawala lahat nung uminom ako ng tubig. Ikukwento ko sana kung paano nagsimula.. pero wala na akong maalala. Basta ang alam ko nakita kita.. naglalakad.. masaya. Napangiti ako. Paanong nangyari na sa isang iglap ay hindi ko mabigkas ang pangalan mo? Samantalang masaya tayo nung umpisa. Gusto kong tumakbo palapit sa yo pero parang naninigas ang mga paa ko. Bakit biglang bigla na lang ay parang naisip ko ang sasabihin mo pag nagkita tayo ulit? Maraming beses gusto kong itanong sa yo kung kamusta ka na.. kung masaya ka na ba.. pero wala akong lakas ng loob. Nakita ko papalapit ka na.. gusto kong tumakbo palayo pero nakatayo lang ako dun. Hindi makagalaw. Hindi ito stroke.. sabi ko. Wala akong nagawa kundi ang ngumiti nung lumapit ka. Sabi mo.. uuy nandyan ka pala. Gusto kong sabihin.. kanina pa.. pero ngumiti lang ako. "Kamusta ka na?" bigla kong natanong.. sabi mo masaya ka. Nasaktan akong bigla. Nagtanong ako ulit.. "Kamusta na sya... " tapos ngumiti ka sabay sagot.. "masaya."Tumango tango ako.. bigla kang nagtanong... "Ikaw?" Ngumiti lang ako. "Masaya." Matagal mo akong tiningnan. Hinawakan mo ang kamay ko.. tapos binitiwan. Tumalikod. Naglakad palayo... napangiti ako ulit. Sabay lakad palayo... pero nilingon kita. Umaambon na. Tapos na. Tag ulan na.